Í ályktun sem þingflokkur Samfylkingarinnar hefur sent frá sér er skorað á ríkisstjórn Íslands að beita sér með öllum tiltækum ráðum fyrir því að alþjóðasamfélagið grípi til aðgerða til að stöðva mannréttindabrot Ísraelshers í Líbanon. Bent er á að gengdarlausar árásir Ísraela á óbreytta borgara og borgaraleg skotmörk eigi ekkert skylt við þann neyðarrétt að verja hendur sínar og séu skýlaust brot á Genfarsáttmálanum. Ályktunin er birt í heild á vefsíðu Samfylkingarinnar.
Hörmulegt hefur verið að fylgjast með árásum Ísraelshers á grannríkið Líbanon undanfarna daga. Hernaður þessi nýtur samþykkis og stuðnings ráðamanna í Bandaríkjunum, sem sömuleiðis standa í vegi fyrir fordæmingu öryggisráðs Sameinuðu þjóðanna á hernaðinum. Það hlýtur að vera krafa friðarsinna hér á landi að íslensk stjórnvöld tali með ákveðnum hætti gegn stríðinu, fordæmi aðgerðir Ísraelsmanna sem og allt ofbeldi gegn almennum borgurum. Þá verður ríkisstjórn Íslands að krefjast þess að vopnasölu til Bandaríkjamanna og fleiri aðila til stríðssvæðanna verði tafarlaust hætt.
Undirskriftasöfnun gegn árásum Ísraels á Líbanon
Sett hefur verið í gang í Líbanon undirskriftasöfnun undir nafninu „Save the Lebanese Civilians Petition“ og er hún kynnt á vefsíðunni Save Lebanon. Hægt er að skrifa undir rafrænt á vefsíðunni: http://epetitions.net/julywar/index.php. Þegar þetta er skrifað hafa safnast 187892 undirskriftir og bætast nokkar við á hverri mínútu. Textinn til undirritunar er svohljóðandi í lauslegri íslenskri þýðingu:
-
Til allra þeirra sem vilja láta sig málið varða:
„Að drepa saklausa borgara er EKKI sjálfsvörn. Að eyðileggja sjálfstæða þjóð eru EKKI yfirveguð viðbrögð.“
Almenningur í Líbanon hefur mátt sæta stöðugum árásum frá Ísraelsríki undanfarna daga. Ísraelsríki hefur lagt hafn- og flugbann á Líbanon sem beinist gegn allri líbönsku þjóðinni. Það er brot á alþjóðalögum og Gefnarsáttmálunum. Saklaus almenningur í Líbanon er látinn sæta sameiginlegri refsingu af hálfu Ísraelsríkis með meðvituðum hryðjuverkum eins og lýst er í 33. grein fjórða Genfarsáttmálans.
Líbanska þjóðin finnur sig yfirgefna af heiminum sem hefur lokað augunum gagnvart villimennsku Ísraelsríkis. Ísrael virðist ekki geta nálgast neitt vandamál án þess að grípa til þess vopnavalds sem það hefur yfir að ráða með stuðningi ríkisstjórna Bandaríkjanna og annarra vestrænna ríkja.
Við skrifum þér þetta bréf í þeirri von að þessi fjöldamorð verði stöðvuð þegar í stað. Það er frumskylda hvers einasta manns að verja hina saklausu og leiða sannleikann í ljós. Á hverjum klukkutíma fjölgar hinum fjölmörgu fórnarlömbum aðgerða Ísraels. Siðleysi þessara árása hefur náð skelfilegu stigi þegar barn er hlutað í þrennt meðan annað er brennt til hálfs.
Í blindu miskunnarleysi er hernaðarvél Ísraels ekki aðeins að leggja líf okkar í rúst heldur einnig þær undirstöður samfélagsins sem gefur almenningi von um að komast lífs gegnum fjöldamorðin. Ísraelski herinn er að eyðileggja á nokkrum klukkustundum það sem Líbanon hefur eytt mörgum árum og milljörðum dollara að byggja upp.
Nú hafa meira en 300 almennir borgarar verið drepnir í Líbanon og þúsunda er saknað undir rústum, þúsundir eru særðir, brýr og mikilvæg mannvirki og tæki eru eyðilögð, flóttamenn yfirgefa Beirút í flokkum og búast má við að áframhaldandi umsátur muni á næstu dögum valda einn frekari hamförum. Það verður að binda endi á þetta ofbeldi og stöðug brot á alþjóðalögum og grundvallar siðferðisreglum.
Hinir umsetnu íbúar Líbanons eiga sér engra undankomu auðið milli hins blinda alþjóðasamfélags og daufdumba Arabasamfélags.
Friður hefst með réttlæti
Þessi yfirlýsing verður send öllum fulltrúum í þingum Bandaríkjanna, Kanada, Frakklands, Þýskalands, Bretlands og Evrópusambandsins og hugsanlega fleiri landa. Einnig verður hún send 500 fjölmiðlum um allan heim.
Undirskriftasöfnun Amnesty International
Amnesty International hefur hafið söfnun undirskrifta undir bréf til Ehud Olmert, forsætisráðherra Ísraels, Sjeik Hassan Nasrallah, aðalritara Hisbollah og Fouad Siniora, forsætisráðherra Líbanons. Hægt er að nálgast texta bréfanna á alþjóðlegri vefsíðu Amnesty ásamt heimilisföngum og netföngum.
Mótmælafundir gegn árásum Ísraels á Líbanon
Strax eftir að Ísrael réðist inn í Líbanon hófust mótmælaaðgerðir víðsvegar um heim. Í Bandaríkjunum voru víða mótmælafundir um miðja síðustu viku og um helgina voru mótmælafundir í fjölmörgum borgum og bæjum um allan heim. Í Tel Aviv komu um 5 þúsund Gyðingar og Arabar saman til að mótmæla stríðsglæpum Ísraels. Fundir voru einnig í Líbanon, Palestínu, Jórdaníu, Íran, Egyptalandi og Súdan. Í Evrópu voru mótmælaaðgerðir víða. Á vefsíðu Stop the War Coalition í Bretlandi kemur fram að um 30 þúsund manns komu saman í Lundúnum en einnig voru fundir í Manchester, Glasgow, Edinborg, Newcastle og Sheffield. Þá voru mótmælafundir í Genf, Bern, París, Brussel, Amsterdam, víða í Þýskalandi, Lissabon, Barselóna, Madrid, Róm, Aþenu, Kýpur, Prag, Varsjá, Osló, Kaupmannahöfn, Helsinki, Stokkhólmi. Einnig voru mótmælafundir í Bandaríkjunum, Kanada, Ástralíu og Rómönsku Ameríku. Í Asíu voru mótmælafundir víða, svo sem í Sri Lanka, Kasmír, ýmsum borgum á Indlandi og Pakistan, Dhaka í Bangladesh, Manila, Djakarta, Seoul. Og er þá eflaust ekki nærri allt talið. Nánari upplýsingar er að finna á Indymedia og www.nadir.org og myndir á vefsíðu National Council of Arab Americans (NCA) og www.nadir.org.
Auk þessara funda eru víða daglegar mótmælastöður og víða eru fyrirhugaðir mótmælafundir á næstu dögum. Upplýsingar um það má nálgast á vefsíðunum Lebanon Expats og Save Lebanon. Í Bandaríkjunum hafa samtökin International A.N.S.W.E.R boðað víðtækar mótmælaaðgerðir 12. ágúst. Sjá einnig grein um vaxandi andstöðu gegn Ísrael í Evrópu á vefsíðunni Electronic Intifada.
Sjá einnig Indymedia í Beirút.
Prédikun séra Arnar Bárðar Jónssonar í Neskirkju
Vert er að benda á prédikun sem séra Örn Bárður Jónsson hélt í Neskirkju síðastliðinn sunnudag. Prédikunina er hægt að nálgast á heimasíðu séra Arnar Bárðar.
Hryllilegar myndir af afleiðingum stríðsins
Myndir sem sýna brot af þeim hryllingi og glæpaverkum sem nú eru framin í Líbanon má finna á ýmsum vefsíðum. Við birtum hér slóðir að nokkrum þessara síðna en vörum við myndunum, þær eru ekki fyrir börn eða viðkvæmt fólk:
Arab-americans.blogspot.com: Images of Children Killed in Lebanon
Á hverjum degi berast nýjar fregnir af voðaverkum Ísraelshers í Líbanon og þeim hörmungum sem loftárásir hafa leitt yfir íbúa þessa stríðshrjáða lands. Svæsnustu myndirnar rata raunar ekki inn í fréttatíma stærstu fjölmiðla og líklega mun langur tími líða áður en umfang eyðileggingarinnar verður að fullu ljóst.
Hernaður Ísraela nýtur stuðnings og raunar fulltingis Bandaríkjastjórnar, sem ákveðið hefur að flýta vopnasendingum til stjórnarinnar í Tel Aviv. Annað NATO-ríki, Bretland, hefur sömuleiðis staðið í vegi fyrir því að öryggisráð Sameinuðu þjóðanna fordæmi árásirnar eða grípi til aðgerða.
Að venju þora íslenskir ráðamenn ekki að standa gegn herraþjóðinni í utanríkismálum. Svo virðist sem áhugi ríkisstjórnar Íslands á stríðinu í Líbanon hafi einskorðast við að tryggja flutning nokkurra íslenskra ríkisborgara frá landinu. Um stríðsátökin sjálf hafa ráðherrar ríkisstjórnarinnar einungis haft almenn orð og utanríkisráðherra séð sérstaka ástæðu til að minna á “rétt Ísraelsmanna til að verja sig”.
Vert er að hafa í huga að þessi sama ríkisstjórn stendur nú í kosningabaráttu til að reyna að tryggja Íslandi sæti í öryggisráðinu. Það er því sjálfsögð krafa til íslenskra ráðamanna að þeir svari því hvernig þeir hefðu hagað atkvæði sínu við þessar aðstæður? Hefðu þeir skipað Íslandi í sveit þeirra þjóða sem fordæma árásarstríð Ísraels í Líbanon eða hefði þrælslundin gagnvart Washington-valdinu orðið yfirsterkari eina ferðina enn? Svarið við þessari spurningu segir til um það hvort Ísland á nokkurt erindi í öryggisráð SÞ.
Krafa okkar friðarsinna hlýtur að vera sú að Ísraelar hætti árásum sínum tafarlaust, að allir aðilar á svæðinu láti af ofbeldi gegn almennum borgurum, að ráðamenn í Bandaríkjunum og öðrum ríkjum hætti tafarlaust að senda vopn til stríðsrekstursins og síðast en ekki síst að ríkisstjórn Íslands fordæmi hernaðinn með afdráttarlausum hætti!
Stun ber á góma, að það hafi þrátt fyrir allt verið tiltölulega öruggur tími. Rökin fyrir þessari skringilegu skoðun eru þau að tildum ber á því viðhorfi í opinberri umræðu þegar kalda stríðiðvist tveggja öflugra risavelda með ógnarstór kjarnorkuvopnabúr hafi í raun komið í veg fyrir hættuna á kjarnorkustríði, enda hafi leiðtogar Bandaríkjanna og Sovétríkjanna verið skynsamir menn.
Sitthvað er við þessa söguskoðun að athuga. Í fyrsta lagi lítur hún fram hjá því að kalda stríðið kostaði milljónir mannslífa. Þótt herir risaveldanna hafi ekki ekki mæst á vígvellinum börðust Bandaríkin og Sovétríkin margoft með óbeinum hætti, þar sem hvor aðili dældi vopnum og peningum í “sína menn” í fánýtum styrjöldum í þriðja heiminum.
Þeir sem aðhyllast hugmyndina um að tryggja megi frið með ógnarjafnvægi þurfa sömuleiðis að skýra hvers vegna hún eigi ekki við í dag í útvíkkaðri mynd? Ef kjarnorkuvopnabúr Bandaríkjanna og Sovétríkjanna komu í veg fyrir heimsstyrjöld – hvers vegna ættum við þá amast við því að kjarnorkuveldum heimsins fjölgi? Ættu Miðausturlönd þá ekki verða tryggari ef lönd á borð við Íran, Sýrland og Sádi-Arabíu eignuðust kjarnorkuvopn til viðbótar við kjarnorkuveldið Ísrael? Líklega myndu fæstir taka slíkri framtíðarsýn fagnandi.
Meginröksemdin gegn þeirri glansmynd sem dregin hefur verið upp af “öryggi” ógnarjafnvægisins er sú staðreynd að það voru ekki stjórnmálamenn eða herforingjar sem stóðu á bremsunni, heldur almenningur og friðarhreyfingin. Það var alla tíð draumur herforingjanna, beggja vegna járntjaldsins, að beita kjarnorkuvopnum í átökum og nú um stundir er unnið að meira kappi en nokkru sinni fyrr að þróun slíkra vopna.
Það voru ekki ráðamenn í Bandaríkjunum og Sovétríkjunum sem vöktu heimsbyggðina til vitundar um þá hættu sem stafaði af kjarnorkuvopnum. Þvert á móti kappkostuðu þeir að sannfæra sjálfa sig og aðra um hversu háskalaus kjarnorkutæknin væri – eða yrði í það minnsta í náinni framtíð. Þannig stóð Bandaríkjaher í mörg ár fyrir því að ritskoða allar fregnir af hinum raunverulegu afleiðingum kjarnorkuárásanna á Japan, til að geta viðhaldið þeirri ímynd að kjarnorkusprengjur væru í raun ósköp venjulegar sprengjur – bara stærri.
Lítil frétt í Morgunblaðinu 16. mars 1955 varpar góðu ljósi á hugarfar bandarískra ráðamanna á tímum kalda stríðsins. Greinin ber yfirskriftina Kjarnorkusprengjur án geislavirkni og þar segir:
John Foster Dulles, utanríkisráðherra Bandaríkjanna skýrði fréttamönnum frá því í dag, að við atómsprengingar í eyðimörkunum í Nevada að undanförnu, hefðu verið gerðar tilraunir með atómsprengjur af nýrri tegund, sem stafa ekki frá sér neinu geislavirku ryki. Þetta táknar, að sprengjur þessar eru ekki eins hættulegar fyrir almenna borgara eins og þær sprengjur, sem tiltækilegar hafa verið fram að þessu.
Þessum nýju atómsprengjum, sem eru án geislavirkra áhrifa mætti beina að hernaðarlega mikilvægum stöðum og eyðileggja hervirki andstæðinga án þess að valda tjóni á líkama og heilsu almennra borgara í tiltölulega lítilli fjarlægð.
Sú fráleita hugmynd valdsmannsins að unnt væri að smíða kjarnorkusprengjur án geislunar, skýrist ekki af takmarkaðri vísindaþekkingu þessa tíma. Eðlisfræðingar og friðarsinnar gerðu sér fulla grein fyrir veruleika málsins og þreyttust ekki við að berjast gegn helstefnu ráðamanna.
Það var einungis fyrir sleitulausa baráttu afvopnunarsinna að bandarísk stjórnvöld féllust á að hætta að stunda kjarnorkutilraunir í andrúmsloftinu. Fram að því hafði herinn meira að segja staðið fyrir sætaferðum frá Las Vegas út í Nevadaeyðimörkina svo spenntir ferðamenn kæmust sem næst sveppaskýinu.
Allt kalda stríðið kom það í hlut friðarsinna að vera rödd skynseminnar og afstýra draumi herforingjanna um beitingu kjarnorkuvopna. Sú er ennþá raunin.
Í árásum Bandaríkjamanna á Júgóslavíu, Afganistan og Írak, sem og í hernaði Rússa í Téténíu, hefur geislavirkum sprengjum og skotfærum verið beitt. Leiðtogar þessara stórvelda þræta fyrir að slíkum vopnum fylgi nokkur akaði umfram hefðbundnar sprengjur og fallstykki. Á sama tíma keppast tæknimenn stærstu herja við að þróa “hagnýtar kjarnorkusprengjur” sem beita má í hernaði.
Draumar herforingjanna eru enn hinir sömu og sjálfsblekkingin er engu minni nú en árið 1955 og niðurlagsorð fréttarinnar minna á nöturlegan hátt á áætlanir ráðamanna í Bandaríkjunum og öðrum forysturíkjum kjarnorkubandalagsins NATO í dag:
Dulles sagði blaðamönnum, að ef víðtæk styrjöld hæfist í heiminum, yrði atómsprengjum tvímælalaust beitt. Sumar nýrri tegundir atómsprengna væru aðeins lítið eitt öflugri en stórar fallbyssukúlur af venjulegri gerð. Þessar sprengjur hafa verið reyndar ýtarlega í tilraunum í Nevada eyðimörkinni.
Stefán Pálsson,
sagnfræðingur og formaður SHA
Recent Comments