Fjórða Evrópska samfélagsþinginu (European Social Forum) lauk í Aþenu 7. maí. Í lok Evrópsku samfélagsþinganna hefur venjulega verið haldinn almennur fundur sem hefur verið kallaður „fundur alþýðuhreyfinganna“ eða á ensku Assembly of the Social Movements. Aðalverkefni þessara funda er að ræða sameiginlega baráttu næstu misserin og koma sé saman um stutta yfirlýsingu. Samskonar fundir hafa verið haldnir í lok Alþjóðlegu samfélagsþinganna (World Social Forum). Á þessum fundum hafa oft verið teknar eða staðfestar ákvarðanir um samevrópska eða alþjóðlega baráttudaga. Rétt er að taka fram að þessar yfirlýsingar eru ekki í nafni samfélagsþinganna sem slíkra, enda ekki gert ráð fyrir að þau skili neinum sameiginlegum yfirlýsingum eða ályktunum. Yfirlýsinguna má finna á ensku og fleiri tungumálum hér.

Við, konur og karlar í alþýðuhreyfingum víðs vegar um Evrópu, hittumst í Aþenu eftir áralanga sameiginlega reynslu, baráttu gegn stríði, nýfrjálshyggju, hverskyns heimsvaldastefnu, nýlendustefnu, kynþáttahyggju, mismunun og arðráni og gegn öllu því sem stefnir vistkerfinu í voða.

Undanfarið ár hefur einkennst af árangursríkri baráttu gegn ýmsum birtingarformum nýfrjálshyggjunnar og má þar nefna evrópsku stjórnarskrána, tilskipun ESB um hafnir og löggjöf um vinnu ungs fólks í Frakklandi.

Hreyfingar í andstöðu við nýfrjálshyggjuna fara vaxandi og takast á við fjölþjóðafyrirtækin, G8-ríkjasamstarfið og stofnanir eins og Alþjóðaviðskiptastofnunina, Alþjóðgjaldeyrissjóðinn og Alþjóðabankann sem og nýfrjálshyggju einstakra ríkja og Evrópusambandsins.

Mikilvægar pólitískar breytingar hafa orðið í Rómönsku Ameríku. Þær hafa hamlað gegn sókn nýfrjálshyggjunnar og í sumum tilvikum hafa alþýðuhreyfingar náð að snúa við þróun einkavæðingarinnar.

Eins og staðan er nú sjáum við mörg tækifæri en einnig margar hættur. Andstaða og andóf gegn stríðinu í Írak og hernámi landsins hafa afhjúpað þær ógöngur sem stefna Bandaríkjanna og Bretlands hefur leitt til. Heimurinn stendur frammi fyrir martröð nýrrar styrjaldar í Íran. Hin óyfirvegaða ákvörðun Evrópusambandsins að hætta fjárveitingum til stjórnvalda í Palestínu er forkastanleg og stefnir stöðu mála þar í enn meiri voða. Og enn hefur ekki verið bundinn endir á kúgun kúrdísku þjóðarinnar.

Íhaldssöm öfl í norðri og suðri ýta undir „átök milli menningarheima“ í því skyni að sundra kúgaðri alþýðu sem svarar með ólíðandi ofbeldi, skrílslátum og aðför að réttindum og heiðri innflytjenda og minnihlutahópa.

Þótt Evrópusambandið sé eitt af auðugustu svæðum heims búa tugir milljóna við fátækt, annaðhvort vegna fjöldaatvinnuleysis eða vaxandi öryggisleysis á vinnumarkaði. Stefna Evrópusambandsins, sem byggist á sífellt aukinni samkeppni innan og utan Evrópu, felur í sér atlögu að atvinnuöryggi, réttindum og velferð vinnandi alþýðu, almannaþjónustu, menntun og heilbrigðiskerfi og svo mætti áfram telja. Evrópusambandið stefnir að launalækkunum, að skera niður atvinnubundin réttindi og gera öryggisleysi á vinnumarkaði að almennri reglu.

Við höfnum nýfrjálshyggju Evrópusambandsins og hverskyns tilraunum til að setja aftur á dagskrá þá stjórnaskrá sem hefur verið hafnað; við berjumst fyrir öðruvísi Evrópu, femínískri, vistvænni, opinni Evrópu, Evrópu friðar, félagslegs réttlætis og sjálfbærs lífs, Evrópu sem er sjálfri sér næg um fæðuöflun, Evrópu þar sem samstaða, viðurkenning á réttindum minnihlutahópa og sjálfsákvörðunarréttur þjóða eru í heiðri höfð.

Við fordæmum nornaveiðar og aðdróttanir gagnvart framfarasinnuðum hreyfingum í Austur- og Vestur-Evrópu, hreyfingum sem berjast gegn hinni kapítalísku hnattvæðingu, hreyfingum sem berjast fyrir annarskonar hnattvæðingu.

Á Evrópska samfélagsþinginu í Aþenu hefur okkur tekist að samhæfa betur hreyfingar í austri og vestri með sameiginlegum ásetningi um að berjast fyrir friði, atvinnu og öryggi. Við munum kynna áætlanir okkar um sameiginlegar aðgerðir í Evrópu til að berjast fyrir helstu atriðum í sameiginlegri stefnu okkar sem við höfum þróað á vettvangi Evrópska samfélagsþingsins.

Við þurfum að samhæfa starf okkar, skilgreina sameiginlegar baráttuaðferðir fyrir næsta tímabil og efla og stækka hreyfingar okkar.

Við skorum á allar hinar evrópsku hreyfingar að taka upp víðtækar umræður í þeim tilgangi að ákveða sameiginleg skref sem við þurfum að stíga á næstu mánuðum varðandi þróun samvinnunnar í sambandi við Evrópsku samfélagsþingin.

Nokkrir mikilvægir atburðir hafa nú þegar verið ákveðnir:

• Við stefnum að fjöldaaðgerðum til að krefjast þess að hernámsliðin hverfi frá Írak og Afganistan, til að andæfa hótunum um nýtt stríð í Íran, til að mótmæla hernámi Palestínu, til að knýja á um kjarnorkuafvopnun, til að uppræta herstöðvar í Evrópu. Við stefnum að aðgerðum þar að lútandi vikuna 23. til 30. september 2006.
• Við hvetjum til baráttudags 7. október 2006 í Evrópu og Afríku fyrir skilyrðislausu jafnréttis allra innflytjenda gagnvart lögum og hverskyns réttindum, fyrir lokun allra einangrunarbúða fyrir innflytjendur í Evrópu, gegn útskúfun og brottflutningi innflytjenda, gegn tengingu dvalarleyfis og atvinnuleyfis og fyrir ríkisborgararétti.
• Við munum á næstu mánuðum samhæfa baráttu okkar enn frekar um alla Evrópu í því skyni að standa vörð um félagsleg réttindi og jafnan rétt allra til almannaþjónustu.

Í janúar 2007 mun Evrópska samfélagsþingið koma saman í Nairobi. Efling afrísku alþýðuhreyfinganna hefur gífurlega þýðingu á heimsvísu. Með því að styrkja enn frekar og byggja upp Alþjóðlegu samfélagsþingin gefst tækifæri til að berjast gegn arðráni og nýlendustefnu Evrópuríkjanna.

Í júní 2007 verður fundur Ráðherraráðs ESB og fundur G8-ríkjanna í Rostock í Þýskalandi. Við stefnum að fjölmennum baráttufundum við það tækifæri.

Mikill hugur er nú í evrópskum friðarsinnum og öðrum baráttumönnum fyrir öðruvísi og betri veröld og eru ýmis fundarhöld og aðgerðir í bígerð.

Aðgerðir gegn bandarískum herstöðvum í Evrópu 1. október

Snemma í vor kom upp sú hugmynd að hafa sameiginlegar aðgerðir um alla Evrópu 1. október gegn bandarískum herstöðvum í álfunni. Þessi hugmynd hefur verið rædd innan Samtaka herstöðvaandstæðinga, en svo vill til að 1. október er áætlað að bandaríska herliðið verði farið héðan að fullu.

Á Evrópska samfélagsþinginu (European Social Forum), sem lauk í Aþenu 7. maí, var tekið undir þessa hugmynd og ákveðið að helga alla síðustu viku septembermánaðar aðgerðum gegn herstöðvum í Evrópu.

Á sama vettvangi var ákveðið að skipuleggja baráttudag 7. október í Evrópu og Afríku fyrir réttindum innflytjenda.

Aðgerðir gegn kjarnorkustefnu NATO í nóvember

Samtökin Bombspotting í Belgíu hafa leitað eftir samstarfi um alla Evrópu um sameiginlegar aðgerðir gegn kjarnorkustefnu NATO dagana 6.-11. nóvember. Jafnframt hafa þau boðað til ráðstefnu í Belgíu 25. nóvember, eftir að ráðherrafundi NATO lýkur í Ríga í Lettlandi.

Ennfremur hafa samtökin Abolition 200o Europe ásamt alþjóðlegum þingmannasamtökum fyrir kjarnorkuafvopnun (The Parliamentary Network for Nuclear Disarmament – PNND) og Palmecentret – The Olof Palme International Center í Svíþjóð hafið undirbúning að ráðstefnu um kjarnorkuafvopnun í Evrópuþinginu 23. nóvember. Abolition 2000 Europe hefur líka boðað til ráðstefnu 6.-7. júlí í tilefni af því að þá verða liðin tíu ár frá því að Alþjóðadómstóllinn gaf út það álit sitt að kjarnorkuvopn væru ólögleg að alþjóðalögum.

Aðgerðir á Íslandi seinnihluta september og 1. október

Eins og fram hefur komið telja Samtök herstöðvaandstæðinga að baráttu þeirra sé engan veginn lokið þótt bandaríska herliðið sé á förum frá Keflavíkurflugvelli. Allt útlit er fyrir að Bandaríkjamenn vilji halda hér einhverri aðstöðu, nánast mannlausri herstöð, íslenska ríkisstjórn reynir allt hvað hún getur að fá einhverja til að stunda hér hermennsku, engar áætlanir eru um úrsögn úr NATO, friðargæslan er enn í herklæðum, enn hefur ríkisstjórnin ekki látið af stuðningi við Íraksstríðið, mannskapur og tæki sem héðan verða flutt munu nýtast til ófriðar annarsstaðar, herstöðvum Bandaríkjanna fer fjölgandi, vígvæðing eykst og hugsanlega er í undirbúningi stríð gegn Íran.

Það er því full ástæða fyrir okkur, íslenska herstöðvaandstæðinga og friðarsinna, að láta í okkur heyra um það leyti sem herstöðin á að tæmast. Við höfum því rætt um að hafa einhverja dagskrá, fundarhöld og aðgerðir alla síðustu viku eða seinni hluta septembermánaðar.

Reykjavíkurakademían efnir til málþings fimmtudaginn 18. maí milli kl. 16:30 og 18:30. Umræðuefnið er mótmæli og varpa fundarboðendur fram ýmsum áleitnum spurningum í kynningu sinni:

„Í tilefni af því má spyrja hvar mörkin milli eðlilegra og óeðlilegra mótmæla liggja og hvenær mótmælendur gangi of langt. Einnig má spyrja hve langt yfirvöld megi ganga til að hefta mótmælendur. Hvenær helgar tilgangurinn meðalið? Mega mótmælendur sletta skyri og príla upp krana og mega yfirvöld elta mótmælendur á röndum eða loka þá inni í skóla í Reykjanesbæ? Þetta eru ekki aðeins spurningar um einstök tilvik heldur einnig grundvallarspurningar um mikilvægi mótmæla og andstöðu fyrir lýðræðismenningu hverrar þjóðar. “

Frummælendur verða Viðar Þorsteinsson, heimspekingur og Illugi Gunnarsson, hagfræðingur.

Að loknum erindum verða pallborðsumræður með frummælendum og Gesti Guðmundssyni, prófessor í félagsfræði við Kennaraháskóla Íslands og Írisi Ellenberger, sagnfræðingi og umhverfisverndarsinna.

Fundarstjóri er Jón Ólafsson, prófessor í heimspeki við Viðskiptaháskólann á Bifröst.

Málþingið er haldið í aðalsal ReykjavíkurAkademíunnar, Hringbraut 121, 4. hæð og er öllum opið.

Enn einu sinni hefur það verið staðfest að sænska þjóðin kærir sig ekki um að landið gangi í Atlantshafsbandalagið. Margoft hefur verið spurt í skoðanakönnunum um afstöðu Svía til bandalagsins og eru niðurstöðurnar ætíð á sömu lund – landsmenn vilja ekki ganga til liðs við hernaðarbandalagið NATO. Hefur þessi einarða afstaða ítrekað valdið leiðarahöfundum Morgunblaðsins gremju.

Nú síðast lýstu 46% aðspurðra í skoðakönnum á vegum Gautaborgarháskóla sig andvíga inngöngu í NATO, en aðeins 22% reyndust fylgjandi.

Það er hins vegar athyglisverð staðreynd að í þeim Evrópuríkjum sem ekki eru meðlimir í Atlantshafsbandalaginu sé í sífellu efnt til skoðanakannanna af þessu tagi, en enginn sér ástæðu til að spyrja íbúa þeirra ríkja sem fyrir eru í bandalaginu um afstöðu þeirra

Í síðustu viku var gefin út í Bandaríkjunum áskorun til George W. Bush forseta um láta af hernaðarógnunum gagnvart Írak. Undir þessa áskorun skrifuðu um 200 fræðimenn og fyrrum embættismenn Bandaríkjastjórnar með sérþekkingu á málefnum Mið-Austurlanda og síðan hafa rúmlega 400 bæst við.

Áskorunin er svohljóðandi í lauslegri þýðingu:

Herra forseti.

Við, sem skrifum undir þessa áskorun, höfum helgað líf okkar rannsóknum á málefnum Mið-Austurlanda og í krafti þeirrar þekkingar og sem ábyrgir borgarar lýsum við okkur algerlega andvíg og vörum við hernaðarlegri lausn gagnvart Íran. Þar sem Alþjóða kjarnorkumálastofnunin hefur ekki fundið neinar sannanir um rannsóknir eða áætlanir um framleiðslu kjarnorkuvopna í Íran væri eðlilegt að taka áhyggjur um slíka notkun kjarnorkutækni í framtíðinni fyrir í beinum samningaviðræðum. Hins vegar munu þvingunaraðferðir og hernaðaraðgerðir leiða til frekari vígbúnaðar og áþjánar á samfélagið á kostnað hinnar lýðræðislegu hreyfingar. Þeir einu sem hagnast á slíkri stefnu eru öfgafyllstu hægri öflin í landinu. Þær skelfilegu afleiðingar fyrir þennan heimshluta og heiminn allan, sem geta hlotist af því að þessi deila verði mögnuð enn frekar, mun hvorki þjóna hagsmunum Bandaríkjanna, lýðræðislegri þróun í Íran né heimsfriðnum.

Þetta opna bréf til forseta Bandaríkjanna er birt á vefsíðunni antiwarpetition.com en fréttatilkynningu er að finna á vefsíðu FCNL (The Friends Committee on National Legislation).

Á annarri síðu Fréttablaðsins laugardaginn 12. maí er lítil en athyglisverð frétt og reyndar mjög ógnvænleg. Og hún vekur líka upp spurninguna: hvers vegna?

Fréttablaðið, 12. Maí 2006 06:45

Sérfræðingaskýrsla NATO um hættuna á eldflaugaárásum:
Ræða evrópskar eldflaugavarnir

Hermálasérfræðingar Atlantshafsbandalagsins segja hættuna fara vaxandi á því að gerðar verði eldflaugaárásir á bandalagsríki. Þeir hvetja stjórnvöld í aðildarríkjunum til að íhuga alvarlega að láta þróa varnarkerfi gegn slíkum árásum í Evrópu.

Billingslea marskálkur, varaframkvæmdastjóri NATO og ábyrgur fyrir hergagnamálum, var í forsvari þegar tíu þúsund síðna skýrsla sérfræðinganefndar um hættuna á flugskeyta- og eldflaugaárásum á NATO-ríki og hugsanlegar varnir gegn þeirri vá var kynnt í höfuðstöðvum NATO í Brussel í vikunni.

“Það er vaxandi hætta á árásum með langdrægum sprengiflaugum á NATO-landsvæði, og það er tími til kominn að kanna leiðir til að mæta þeirri ógn,” sagði Billingslea.

Að hans mati ættu NATO-ríkin 26 að geta komið sér upp skilvirku neti nema og gagneldflaugastöðva til að skjóta niður flaugar sem að þeim kynni að verða skotið, án þess að það sprengdi útgjaldarammann til varnarmála.

“Eldflaugavarnakerfi fyrir Evrópu er tæknilega vel framkvæmanlegt,” sagði hann. “Kostnaðurinn við að koma slíku kerfi upp er hóflegur.”
Gert er ráð fyrir að leiðtogar NATO-ríkjanna ræði málið á fundi í Riga í Lettlandi í nóvember.

Undirskriftalisti gegn áformum um árás á Íran. Skráið ykkur. Hvert nafn skiptir máli.

Bandaríkjamenn undirbúa kjarnorkuárás á Íran. Þetta fullyrðir þekktur bandarískur blaðamaður í grein í bandarísku blaði. Hann hefur eftir heimildarmönnum sínum að Íraksstríðið hafi aðeins verið liður í því að skipta um stjórn í Íran.

Blaðamaðurinn Seymour Hersh skrifar um kjarnorkumál Írana í blaðið New Yorker og birtist greinin á heimasíðu blaðsins. Hann hefur eftir þeim sem hann kallar, traustum heimildum, að Bandaríkjamenn hyggist ráðast inn í Íran til að koma í veg fyrir að Íranar nái að koma sér upp kjarorkuvopnum.

Sjá fréttavef RÚV 8. apríl 2006

Um þetta var einnig fjallað í Speglinum á RÚV 8. maí.

Við höfum áður bent á ítarlegar greinar Michel Cossudovsky á vefnum GlobalResearch.ca um áætlanir Bandaríkjastjórnar um samþættingu svokallaðra „smákjarnorkusprengja“ (mini-nukes) og hefðbundinna vopna í hugsanlegri árás á Íran.

Sjá einnig umfjöllun á vefsíðu Stop the War Coalition í Bretlandi.