Samkvæmt frétt í Morgunblaðinu í dag eru nú 13 hermenn í Afganistan á vegum Íslands. Þeir eru auðvitað ekki kallaðir hermenn í blaðinu heldur starfsmenn Íslensku friðargæslunnar. Það breytir því ekki að þeir eru hluti af svokölluðum ISAF-sveitum NATO og NATO stendur í stríði í Afganistan, hvaða nafn sem það stríð hefur opinberlega. Hin svokallaða friðargæsla NATO felst í því að NATO kom inn í Afganistan í kjölfar innrásar Bandaríkjanna og hefur í raun tekið að sér hlutverk hernámsliðs. Ferill NATO í Afganistan hefur orðið æ blóðugri að undanförnu.

Frétt Morgunblaðsins:

Þrettán Íslendingar við störf í Afganistan
Þrettán Íslendingar eru nú að störfum á vegum Íslensku friðargæslunnar í Afganistan. „Við erum með þrjá starfsmenn í höfuðstöðvunum í Kabúl sem sinna ráðgjafar- og skrifstofustörfum á skrifstofu borgaralegra fulltrúa NATO, síðan erum við með átta starfsmenn á alþjóðaflugvellinum í Kabúl sem sinna eftirliti með vélum og tækjum og loks erum við með tvo þróunarfulltrúa í Chagcharan, höfuðborg Ghor-héraðs, þar sem við vorum áður með jeppateymi. Þróunarfulltrúarnir sinna uppbyggingar- og þróunarverkefnum á svæðinu, m.a. sjá þeir um uppbyggingu vatnsaflsvirkjana,” segir Anna Jóhannsdóttir, forstöðumaður Íslensku friðargæslunnar hjá utanríkisráðuneytinu.

Aðspurð hvort ástæða sé til þess að óttast um öryggi starfsmanna Íslensku friðargæslunnar í Afganistan vegna frétta af óeirðum í landinu að undanförnu svarar Anna neitandi.

Grannt fylgst með öryggisástandinu í landinu
„Það hefur ekkert breyst varðandi öryggisástandið eða öryggismat á þessum stöðum þó það hafi verið átök í öðrum hlutum landsins,” segir Anna og tekur fram að ávallt sé fylgst grannt með öryggisástandinu á hverjum tíma.

Segir hún að fyrst og fremst sé barist í suðurhluta landsins þó ávallt sé eitthvað um sprengjuárásir í Kabúl. „En okkar fólk starfar eingöngu innan höfuðstöðva NATO í Kabúl og þar er öryggisástandið metið daglega af þeim sem sjá um öryggisgæslu á svæðinu og þar hefur ekki orðið nein breyting.”

———–
Nýlegt dæmi um glæpi NATO-liðsins í Afganistan:

RÚV 2. júlí 2007
Afganistan: NATO felldi 45 borgara

Rannsóknarmenn stjórnarinnar í Afganistan komust í gær að því að 45 óbreyttir borgarar hefðu látið lífið í loftárás bandarískra herflugvéla á þorp í Helmand-héraði á föstudagskvöld. 107 létu lífið, þar af voru 62 skæruliðar talibana.

Skæruliðarnir flúðu inn í þorpið eftir misheppnaða árás á bílalest NATÓ-liðsins og afganska hersins í héraðinu. NATÓ-hermenn börðust lengi við skæruliðana í þorpinu en báðu svo um aðstoð herflugvéla. Karzai, forseti Afganistan, gagnrýndi um síðust helgi erlenda herliðið í Afganistan fyrir að ráðast á saklausa borgara.

———–

NATO í Afganistan og hergagnaiðnaðurinn:

Franskur hershöfðinginn Kohn, sem er í forystuliði ISAF, sagði í viðtali við franska blaðið Le Figaro 22 júní sl. að “bandalagsþjóðir prufukeyri í Afganistan stríð morgundagsins, og það er mikilvægt að við verðum ekki eftirbátar.” (“C’est la guerre de demain qu’expérimentent les alliés ici tous les jours, et il est important de ne pas être déclassés”).

Sama er að segja um árásarþotuna Rafale (sjá: http://antislashe.free.fr/). Í mars sl. var vélinni hrósað mjög í fréttatilkynningum flughersins eftir að vélin skaut tvær “viturlegar” leysissprengjur að stöðvum Talíbana í Afganistan. Þessi aðgerð “markar tímamót þar sem þetta er í fyrsta skipti sem Rafale beitir vopnum á átakasvæði.” Þess ber að geta að Rafale hefur hingað til ekki verið mjög vinsæl söluvara, gagnstætt Mirage. Nú loksins geta sölumenn Dassault, sem framleiðir Rafale, sannað ágæti vörunnar. Hver sagði að stríð og manndráp borguðu sig ekki?

Byggt á grein eftir Dominique Bari í L’Humanité, 29. júní 2007 (Elías Davíðsson tók saman)

———–

Um verkefnið í Afganistan á vef utanríksiráðuneytisins:

Afganistan
Ísland tekur þátt í starfi ISAF (International Security Assistance Force) í Afganistan, en það er samstarf um 36 þjóða um að tryggja öryggi, sinna friðargæslu og uppbyggingarstarfi í Afganistan.

Íslendingar hafa starfað á Kabúlflugvelli frá 2004 og stýrðu starfsemi flugvallarins frá 1. júní 2004-1. febrúar 2005. Nú starfa sjö friðargæsluliðar við rekstur flugvallarins og stjórnun verkþátta fyrir bækistöð ISAF við flugvöllinn. Jafnframt eru tveir friðargæsluliðar starfandi í höfuðstöðvum í Kabúl, innan skrifstofu fjölmiðlafulltrúa og á skrifstofu sérlegs fulltrúa framkvæmdastjóra NATO. Ennfremur tekur Ísland þátt í endurreisnar- og uppbyggingarsveit sem staðsett er í Chagcharan, í Gwohr héraði í vesturhluta Afganistan, en 25 slíkar sveitir eru starfandi í nær öllum héruðum landsins.

Fram í apríl 2007 verða starfandi eftirlits- og upplýsingateymi í Chagcharan ásamt þróunarfulltrúa sem hefur verið starfandi þar frá ársbyrjun 2006.

———–

International Security Assistance Force (ISAF)
NATO in Afghanistan

Sjá einnig:
Íslendingar taka beinan þátt í stríðinu í Írak – og leggja til einn hermann. Friðarvefurinn 21. mars 2007.

Daglega birtast fréttir og fréttaskýringar um sprengjutilræðin í Bretlandi. Þessum skrifum er sameiginlegt að dæma fyrirfram saklausa einstaklinga, enda eru menn saklausir uns sekt þeirra hefur verið sönnuð fyrir opnum dómi. Það þykir víst sjálfsagt í dag að dæma fyrirfram múslíma fyrir hverskonar ódæðisverk, enda eru líf og æra múslíma einskis virði í augu flestra Vesturlandabúa. Þetta er siðlaust.

En takið eftir! Enginn fjölmiðill hefur bent á að við höfum aðeins fengið eina hlið málsins, þ.e. þá hlið sem snýr að lögregluyfirvöldum. Við höfum ekki heyrt eitt eða neitt frá hinum grunuðu. Hafa þeir fengið að tala við lögfræðing, við fjölskyldur sínar? Hvað segja eiginkonur þessara manna? Hafa þeir játað að hafa staðið fyrir þessum aðgerðum? Ef ekki, væri ekki eðlilegt að bíða eftir því að þeir verði leiddir fyrir rétt og sannanir lagðar fram?

Markmið pólítiskra glæpa er að vekja athygli á pólítiskum málstað. Það er til einskis fyrir þá sem berjast fyrir pólítiskan málstað að setja sprengju í bíl og skilja engin skilaboð eftir. Hverjum ætti þá að detta í hug að atburðurinn hafi pólítiska merkingu, hvað þá sérstök skilaboð? Í mörgum, ef ekki flestum, meintum hryðjuverkum sem unnin hafa verið á Vesturlöndum undanfarin ár, hafa gerendur ekki skilið eftir nein skilaboði. Fréttaskýrendur hafa þá reynt að geta í eyðurnar og búið til kenningar um markmið gerenda. Baráttumenn fyrir málstað eru ekki feimnir að eigna sér gerðir sínar ef þeir á annað borð eru sannfærðir um réttmæti gerða sinna. Hins vegar er þeim sem vilja undirbúa árásir á múslímsk ríki og auka hernaðarhyggju í hag að skipuleggja árásir sem þeir kenna múslímum um. Cui bono? Rétt væri að spyrja hver græðir mest á glæp sem enginn vill kannast við.

Meðan við heyrum ekki frá þeim sem handteknir voru í Bretlandi, ættum við að varast að draga ályktanir um „nýja tegund hryðjuverkamanna“ (eins og leiðari Morgunblaðsins er titlaður í dag). Þvert á móti ættu fyrstu viðbrögðin að vera að tortryggja leyniþjónustur Breta, Bandaríkjanna eða Ísraela.

Elías Davíðsson
4. júlí 2007

Frá ritstjóra:
Sjá fréttir og umræður í:
Guardian Unlimited (1)
Guardian Unlimited (2)

Um síðustu helgi stóð hópur námsmanna frá ýmsum bæjum og borgum í Englandi og Skotlandi fyrir aðgerðum til að mótmæla Trident-eldflaugakerfinu. Aðgerðirnar voru á ýmsum stöðum en einkum þó í kringum Faslane-flotastöðina í Skotlandi, þar sem höfuðstöðvar þessara kjarnorkuvopna eru. Eins og greint hefur verið frá hér á Friðarvefnum hefur verið ákveðið að endurnýja þessi vopn og hefur sú ákvöðrun verið afar umdeild og hafa friðasrsinnar og kjarnorkuvopnaandstæðingar á Bretlandi og víðar mótmælt henni af einurð. Með mótmælaaðgerðum sínum, sem stóðu frá fimmtudegi til mánudags, tókst námsmönnunum að valda ýmsum truflunum, svo sem með því að loka vegum og hliðum. Þessar aðegrðir eru liður í Faslane 365, aðgerðum sem hófust 1. október í fyrra og er ætlað að standa heilt ár, 365 daga.

Sjá nánar:
www.faslane365students.org/home.php
www.faslane365students.org/
www.globalsecurity.org/wmd/world/uk/clyde.htm
http://en.wikipedia.org/wiki/Faslane
Mótmæli gegn endurnýjun kjarnorkuvopna í Bretlandi
Breskur almenningur andvígur endurnýjun kjarnorkuvopna

Alþjóðamálastofnun Háskóla Íslands og Rannsóknasetur um smáríki standa fyrir opnum fyrirlestri Shyams Tekwamis um áhrif átaka milli aðskilnaðarsinna og ríkisstjórnarinnar á Sri Lanka á svæðisbundið og alþjóðlegt öryggi. Fyrirlesturinn verður í stofu 101 í Odda, húsi félagsvísindadeildar Háskóla Íslands, miðvikudaginn 4. júlí kl. 12:15-13:15. Aðgangur er ókeypis og öllum heimill.
Sjá nánar: www.hi.is/page/ams_dagskra

Utanríkisráðherra hefur ákveðið að lendingar ákveðinna flugvéla á Keflavíkurflugvelli og/eða Reykjavíkurflugvelli verði teknar til nánari skoðunar með hliðsjón af nýlegri skýrslu sem samin hefur verið fyrir Evrópuráðið.

Utanríkisráðuneytið sendi frá sér eftirfarandi fréttatilkynningu í dag:

27.6.2007

Utanríkisráðherra hefur ákveðið að með hliðsjón af innihaldi fyrrnefndar skýrslu skýrslugjafa Evrópuráðsins verði lendingar ákveðinna flugvéla á Keflavíkurflugvelli og/eða Reykjavíkurflugvelli teknar til nánari skoðunar. Utanríkisráðuneytið vill ítreka að íslensk stjórnvöld hafa svarað með fullnægjandi hætti beiðnum Evrópuráðsins um upplýsingar varðandi framangreint. Ennfremur vill utanríkisráðuneytið ítreka að því er ekki kunnugt um flug á vegum bandarísku leyniþjónustunnar með fanga eða meinta hryðjuverkamenn um íslenska lofthelgi eða Keflavíkurflugvöll. Hafa bandarísk stjórnvöld aldrei sótt um yfirflugs- eða lendingarleyfi fyrir slíkar flugvélar.

Frétt um skýrsluna má m.a. lesa á EurActiv.com 11. júní.

Skýrslan (72 síður á pdf-skjali) og fleiri gögn, m.a. atburðarás málsins, eru aðgengileg á vef Evrópuráðsins.

Tilkynningu um umfjöllun þings Evrópuráðsins og ályktanir þess er einnig að finna á vef Evrópuráðsins.

Íris Ellenberger: Farþegaflug gegn hryðjuverkum: Fangaflug, “framsal” og leynilegt varðhald. Hugsandi, 16.3.2006

Þetta mál kom upp haustið 2005. Í kjölfar þess urðu talsverðar umræður á Alþingi auk þess sem málið hefur tengst umræðum um Guantanamo-fangabúðirnar og fleira:

Fyrirspurn til utanríkisráðherra um fangaflug bandarísku leyniþjónustunnar.
Frá Steingrími J. Sigfússyni.
205. mál 132. löggjafarþingi 13.10.2005

Fyrirspurn til utanríkisráðherra um fangaflug bandarísku leyniþjónustunnar.
Frá Steingrími J. Sigfússyni.
334. mál 132. löggjafarþingi 17.11.2005.

Utanríkismál, munnleg skýrsla utanríkisráðherra (skýrsla ráðherra).
B-mál 182 á 132. löggjafarþingi. Ein umræða 24. fundi 17.11.2005

Fangaflug Bandaríkjastjórnar (athugasemdir um störf þingsins).
B-mál 293 á 132. löggjafarþingi. Umræða 53. fundi 26.01.2006

Utanríkismál, munnleg skýrsla utanríkisráðherra (skýrsla ráðherra)
B-mál 513 á 132. löggjafarþingi. Umræða 101. fundi. 06.04.2006

Utanríkis- og alþjóðamál
363. mál skýrsla utanríkisráðherra 133. löggjafarþingi (umfjöllun um fangaflug í kafla 3.2.4.2.) 15.11.2006

Fordæming mannréttindabrota og lokun fangabúðanna í Guantanamo
Flm.: Steingrímur J. Sigfússon o. fl.
510. mál þingsályktunartillaga 133. löggjafarþingi. 23.01.2007

eftir Stefán Pálsson formann SHA

Birtist í Fréttablaðinu 21. júní 2007

Á sunnudaginn var þjóðhátíðardeginum fagnað um land allt. Í Reykjavík voru hátíðarhöldin með hefðbundnum hætti. Þennan dag var þó einnig boðið upp á annars konar afþreyingu í höfnum borgarinnar. Þar lágu við festar þrjú NATO-herskip, sem þótti tilhlýðilegt að sýna almenningi á 17. júní.

„Vináttuheimsóknir“ af þessu tagi eru árviss viðburður. Hingað koma þá vopnum búin herskip. Stjórnendur þessara hertóla gera þá sitt besta til að kveikja áhuga fjölmiðlafólks og bjóða því t.a.m. að fara í sérstakar skemmtiferðir um borð í herþyrlum eða að setjast upp í orrustuþotur. Eiga sumir fréttamenn til að spennast upp og verða eins og börn að leik.

Heimsóknir og vopnasýningar af þessu tagi hafa þann tilgang helstan að skapa jákvæða mynd af her og hermennsku. Mætti helst skilja að megintilgangur NATO-flotans sé sá að sigla snyrtilegum sjóliðum í stífpressuðum einkennisbúningum um heimsins höf og heimsækja hafnir í skemmtiskyni. Veruleikinn er þó allt annar.

Tilgangur herskipa er að taka þátt í hernaði og drepa fólk. Meðal skipanna sem hingað komu um liðna helgi var USS Normandy, herskip sem tekið hefur þátt í flestöllum stríðum Bandaríkjahers á liðnum árum. Á afrekaskrá þess er að skjóta flugskeytum á skotmörk í Bosníu og Írak. Hversu margir skyldu hafa fallið í þeim árásum?

Þegar NATO-herskip hafa verið auglýst til skoðunar á síðustu árum hefur talsvert borið á því að foreldrar eða afar og ömmur komi með börn um borð og leyfi þeim að dást að voldugum fallstykkjunum og bísperrtum dátunum. Það er ömurleg sjón.

Að þessu sinni heimsóttu þó fáir skipin og voru útlendingar þar í afgerandi meirihluta. Af því má ætla að Íslendingar kæri sig lítt um vopnasýningar af þessu tagi, í það minnsta ekki á sjálfan þjóðhátíðardaginn. Eftir stendur spurningin um hver ber ábyrgð á þeirri ráðstöfun að sýna almenningi drápsvélar á 17. júní? Var sú ákvörðun tekin með vitund og vilja borgaryfirvalda og mega Reykvíkingar búast við fleiri slíkum sendingum á stórhátíðisdögum í framtíðinni?

Á sunnudaginn var þjóðhátíðardeginum fagnað um land allt. Í Reykjavík voru hátíðarhöldin með hefðbundnum hætti. Þennan dag var þó einnig boðið upp á annars konar afþreyingu í höfnum borgarinnar. Þar lágu við festar þrjú NATO-herskip, sem þótti tilhlýðilegt að sýna almenningi á 17. júní.

Vináttuheimsóknir” af þessu tagi eru árviss viðburður. Hingað koma þá vopnum búin herskip. Stjórnendur þessara hertóla gera þá sitt besta til að kveikja áhuga fjölmiðlafólks og bjóða því t.a.m. að fara í sérstakar skemmtiferðir um borð í herþyrlum eða að setjast upp í orrustuþotur. Eiga sumir fréttamenn til að spennast upp og verða eins og börn að leik.
Heimsóknir og vopnasýningar af þessu tagi hafa þann tilgang helstan að skapa jákvæða mynd af her og hermennsku. Mætti helst skilja að megintilgangur NATO-flotans sé sá að sigla snyrtilegum sjóliðum í stífpressuðum einkennisbúningum um heimsins höf og heimsækja hafnir í skemmtiskyni. Veruleikinn er þó allt annar.

Tilgangur herskipa er að taka þátt í hernaði og drepa fólk. Meðal skipanna sem hingað komu um liðna helgi var USS Normandy, herskip sem tekið hefur þátt í flestöllum stríðum Bandaríkjahers á liðnum árum. Á afrekaskrá þess er að skjóta flugskeytum á skotmörk í Bosníu og Írak. Hversu margir skyldu hafa fallið í þeim árásum?

Þegar NATO-herskip hafa verið auglýst til skoðunar á síðustu árum hefur talsvert borið á því að foreldrar eða afar og ömmur komi með börn um borð og leyfi þeim að dást að voldugum fallstykkjunum og bísperrtum dátunum. Það er ömurleg sjón.

Að þessu sinni heimsóttu þó fáir skipin og voru útlendingar þar í afgerandi meirihluta. Af því má ætla að Íslendingar kæri sig lítt um vopnasýningar af þessu tagi, í það minnsta ekki á sjálfan þjóðhátíðardaginn. Eftir stendur spurningin um hver ber ábyrgð á þeirri ráðstöfun að sýna almenningi drápsvélar á 17. júní? Var sú ákvörðun tekin með vitund og vilja borgaryfirvalda og mega Reykvíkingar búast við fleiri slíkum sendingum á stórhátíðisdögum í framtíðinni?

Á fimmtudagsmorguninn síðastliðinn, 14. júní, lögðust þrjú herskip úr þeim flota NATO, sem kallast sem kallast „Standing NATO Maritime Group 1“ að bryggju í Reykjavík. Tilkynnt var að skipin yrðu opin til sýnis almenningi laugardaginn 16. júní og sunnudaginn 17. júní frá klukkan tíu til tvö. Margir hafa undrast þessa tímasetningu, að bjóða upp á skoðunarferðir í erlend herskip á þjóðhátíðardaginn, og þætti kannski tilhlýðilegra að hinir erlendu gestir sýndu þjóðinni þá virðingu að draga sig aðeins í hlé eða í það minnsta að vera ekki að flíka vopnum sínum og hernaðartólum rétt meðan á þjóðhátíðinni stendur.

Samtök hernaðarandstæðinga sendu frá sér ályktun þegar þau fréttu af heimsókninni og var sagt frá henni í fjölmiðlum. Jafnframt mætti nokkur hópur úr samtökunum við þýska herskipið FGS Sachsen á Miðbakka gömlu hafnarinnar á hádegi 17. júní með spjöld, fána og dreifibréf og stóð þar í svo sem eina klukkustund. Þetta var ósköp rólegt, slangur af fólki kom í skipið, en langflestir þeirra útlendingar, aðallega verkamenn frá Austur-Evrópu og fáeinar fjölskyldur en einnig ferðamenn sem þótti þetta skemmtilegt myndefni: fáeinir friðarsinnar með mótmælaspjöld við þýskt herskip í höfninni í Reykjavík. Og söngvísir mótmælendur sungu nokkra þýska verkalýðssöngva.

Áhugi Íslendinga á erlendum herskipum virðist hafa minnkað talsvert. Flestir tóku mótmælendunum með vinsemd og þáðu dreifibréf þótt fáeinir Íslendingar hafi sett upp munnherkjusvip, einn spurði: „Viljiði heldur herinn hans Björns!“ Fáeinir mótmælendur fóru um borð í skipið með dreifibréf og létu þýsku sjóliðarnir þá afskiptalausa.

Um eittleytið var ákveðið að fara inn í Sundahöfn þar sem hin herskipin lágu og var farið að bandaríska skipinu USS Normandy. Þar var enn minni umferð en þó einhver. Mótmælendur stilltu sér upp við hliðið á girðingunni á höfninni en tveir fóru inn. Þar voru þeir stöðvaðir á þeim forsendum að hópur mótmælenda væri kominn á staðinn og væri nú ekki hægt aðsjá hver væri hvað svo að engum væri nú hleypt inn og var hverjum þeim snúið frá sem inn vildi komast. Stuttu seinna kom lögreglubíll og hafði verið kallað í hann frá skipinu. Mótmælendur sögðu lögreglumönnunum hverjir þeir væru og að um friðsamlega mótmælastöðu væri að ræða og tóku lögreglumennirnir því af rósemd en hinkruðu á bryggjusporðinum þar til klukkan var orðin tvö og mótmælendur tygjuðu sig á brott enda lítið við að vera úr því.

Texti dreifibréfsins birtist hér að neðan:

Vissir þú?
– að það var NATO sem formlega stóð að loftárásunum á Júgóslavíu árið 1999. Þessi innrás var gerð án samþykkis öryggisráðs Sameinuðu þjóðanna og því brot á alþjóðlegum lögum og samningum.
– að það er innbyggt í skipulag NATO að Bandaríkjamenn hafi með höndum hernaðarlega stjórn þess.
– að NATO er sagt eiga að verja lýðræðið en samt var einræðisríkið Portúgal meðal stofnenda þess og Grikkland var í NATO meðan þar var grimmdarleg herforingjastjórn. NATO-ríkið Tyrkland hefur alla tíð beitt Kúrda miskunnarlausri kúgun.
– að eftir lok kalda stríðsins hefur NATO þanist út og jafnframt orðið árásargjarnara.
– að jafn framt því sem NATO hefur stækkað til austurs hefur það á undanförnum árum farið að starfa utan síns svæðis.
– að Bandaríkin nota NATO sem verkfæri eftir innrásir sínar, bæði í Afganistan og í Írak, undir yfirskini friðargæslu eða uppbyggingarstarfs.
– að NATO hefur að undanförnu unnið að því að treysta stöðu sína í Miðausturlöndum. NATO tók fyrst upp tengsl við Ísrael árið 1994 og hefur nú er styrkt þessi tengsl mjög.
– að ein af röksemdum Halldórs Ásgrímssonar, þáverandi utanríkisráðherra, gegn tillögum um friðlýsingu Íslands fyrir kjarnorkuvopnum árið 2004 var að það samrýmdist ekki skuldbindingum Íslands gagnvart NATO.
– að hinar umdeildu áætlanir Bandaríkjanna um gagneldflaugakerfi eru gerðar með fullu samþykki NATO og eru í raun liður í áætlunum NATO. Þessar áætlanir eru taldar spilla mjög fyrir viðleitni til afvopnunar.
– að kjarnorkuvopn hafa alltaf verið og eru enn í vopnabúri NATO með samþykki Íslands þótt Alþjóðadómstóllinn í Haag hafi lýst þau ólögleg árið 1996. NATO áskilur sér rétt til að beita kjarnorkuvopnum að fyrra bragði.
– að NATO þrýstir á aðildarríki sín í Evrópu að auka útgjöld til hernaðarmála og nýju aðildarríkin skuldbinda sig til að verja a.m.k. 2% af þjóðartekjum sínum til hernaðarútgjalda.
– að með útþenslu- og kjarnorkustefnu sinni veldur NATO vaxandi spennu á alþjóðavettvangi.
– að með aðild sinni að NATO bera Íslendingar ábyrgð á viðhaldi kjarnorkuvopna, vaxandi spennu í alþjóðamálum og aukinni vígvæðingu.