Samkvæmt Fréttablaðinu eru verkefni stofnunarinnar talin upp í 8 liðum.
1. Rekstur loftvarnakerfis, þar með talið ratsjárstöðva NATO á Íslandi.
2. Þátttaka í loftrýmiseftirliti sem erlendir flugherir hafa sinnt.
Hvaðan skyldum við Íslendingar eiga von á loftárásum? Væri ekki gott að vita það áður en við förum að leggja stórfé í loftvarnir?
3. Rekstur öryggissvæða í eigu ríkisins og NATO.
Hvaða svæði eru það og hvaða öryggi eiga þau að veita okkur Íslendingum?
4. Undirbúningur og umsjón varnaræfinga.
Hver er óvinur okkar sem við þurfum að verjast? Er ekki betra að vita það fyrst?
5. Rekstur gagnatenginga við upplýsingakerfi NATO og úrvinnsla upplýsinga.
Hvaða gagnlegar upplýsingar kynni það að geta veitt okkur?
6. Þátttaka í hernaðarstarfi NATO.
Hversvegna ættum við Íslendingar að taka þátt í morðum NATO á fátæku fólki í fjarlægum löndum? Eigum við eitthvað sökótt við það fólk? Eru ekki frumstæðustu mannréttindi hvers manns á jörðinni rétturinn til lífs? Meðal annarra orða, hversvegna eigum við að vera í NATO?
7. Verkefni tengt varnarsamningi.
Sé átt við varnarsamninginn við Bandaríkin hlýtur að vera augljóst að honum verður að segja upp þar sem Rússagrýlan er fallin frá og við höfum ekki orðið okkur úti um annan óvin í hennar stað að því er best er vitað. Eða er annar í sigtinu og þá hver?
8. Samskipti við erlend stjórnvöld og stofnanir á sviði varnarmála.
Hvaða samskipti eru það sem sendiherrastóðið getur ekki annast eða eru þau þess eðlis að þau megi ekki falla niður?
Miðað við þær upplýsingar sem fyrir liggja verður ekki séð að neitt af þessum verkefnum séu nauðsynleg fyrir okkur Íslendinga. Þessvegna þarf að leggja þau öll niður og spara þannig stórfé til þarfari málaflokka.
Fyrir þá fáu einstaklinga sem eru svo hræddir við ímyndaðan óvin að það stendur þeim fyrir svefni hlýtur heilbrigðisþjónustan að eiga einhver ódýr ráð til úrbóta.
Sigurður Flosason, gjaldkeri SHA
